americanized?

medyo matagal din akong hindi nakapag-post dito sa blog ko.marami kasing nangyari e at maraming pinagkakaabalahan.

una, nagkaroon kami ng gap ng kapatid ko.away-kapatid lang naman at thru text pero nagkapalitan kami ng medyo hindi magandang salita...

mag-aanim na taon na kami rito sa amerika ng asawa ko at sa mag-aanim na taon na yun , minsan lang kami nakauwi ng pilipinas para dalawin ang dalawa pa naming anak na babae,ito e nung april.bakit kanyo minsan lang?kasi march lang naapruban ang greencard namin,kaya naturally, fly home agad kami kesehodang maraming bills na dapat i-advance ang bayad at kesehodang walang kita ng dalawang buwan makita lang ang mga mahal sa buhay.nagpunta kami rito ng asawa ko para kahit papano mabigyan ng magandang buhay ang mga anak namin at kahit papano rin e makatulong sa mga kapatid lalo na sa mga magulang na nagtatandaan na at nagiging masasakitin na.kaya nga masakit para sa akin ang masabihan ng nagbago na ako at hindi na ako yung dating kapatid nila nung nasa pilipinas pa.masarap daw ang buhay ko rito..sa mga kabayan ko na nandito sa lupa ni uncle sam, masarap ba buhay natin dito?lalo na at nag-uumpisa ka palang magkaroon ng "identity' dito?hindi naman akong masamang kapatid.kada lalapit at nangangailangan, pinagbibigyan namin dahil nga feeling ko, kami sinuwerteng makapunta rito kaya para mai-share ang blessings sige, tulungan natin ang mga kapatid natin at magulang.sari-saring lapit--may bibili ng tricycle para mapagkakitaan (parang sa pelikulang milan ano?),may aabroad kailangan ng placement fee, may magpapakabit ng side car ng tricycle,may nangangailangan ng pasahe pa-abroad,manganganak, pataba sa bukid, pambili ng stereo sa kotse, nagkasakit nasa ospital walang pera, may mga namatay na kamag-anak, may naaksidente kailangan ng pampagawa ng sasakyan, etc, etc...masakit na ba ulo nyo? wala kaming inaasahang babalik dyan dahil saan nga kukuha ng pambayad?tapos masasabihan ka pang nagbago?siguro sa mga kabayan ko dito, umaabot din kayo sa point na "teka lang, utakan na ito a!".yun bang mararamdaman mo na parang wala naman ng inaasahan kundi ikaw.wala na silang maisip na paraan na iba.ganda pa nito, pag-uwi ko lahat ng inabutan ko sa pinas e naglalakihan ang mga katawan!ang tataba!hindi nga maiisip ng makakakita na ako yung galing sa abroad na dapat e "malusog".itabi ako sa kanila, ako si palito sa payat at ako si ai-ai sa haba ng baba.iyak nga sila nung makita ako at bakit naman daw ako'y payat?yan ang gagawin nating pagbabalik-tanaw sa mga susunod kong entries.yun mga hirap ko bilang caregiver at para masagot nyo rin yung tanong ko hindi lang para sa sarili ko kundi para sa lahat ng pinoy sa ibang bansa..naiimpluwensyahan nga ba tayo ng bansang pinaglilingkuran natin na maging dahilan ng "unconciously" e magbago tayo?at kung nagbago nga tayo,did it make us a better person or not?or nagising lang tayo sa katotohanang some people are taking advantage of us?na hindi tayo namumulot ng pera sa ibang bansa kundi ibayong hirap muna bago mo kitain at kung ubusin naman sa pinas e parang tubig? ano sa palagay nyo?