nagtagal din kaming mag-asawa sa california.nakaisang taon ako at yung mister ko naman e naka-seven months.sa liit ng sahod namin dun, nag-isip kaming mag-asawa na umiba ng lugar dahil,wala, makukuba kami roon ng hindi makakaipon.willing nga kaming ipetisyon ng amo namin pero napakamahal naman ng babayaran, mga $8,000 ang aabutin.ang isa pa sa ikinatabang ko roon e bumakasyon yung amo namin sa australia at nanood ng olympics na hindi man lang nagpasabi sa umaasikaso ng papel namin kaya ayun, may kailangang pirmahan e wala sya.pag hindi daw napirmahan yun e back to step one ang papel ko pati priority date ko,mababago.walang nangyari dun kaya hindi na ako nagbayad ng $2oo kahit nalugi na ako ng mga $800(first downpayment).
may kumare ako na nagtatrabaho sa iowa.alaga nya e mag-asawa pero ang concentration e sa lalaki.hindi nya raw kaya, kaya kung interesado kami e subukan namin.nagpaalam kami sa amo namin na pupunta ng chicago.umalis kami dun ng december 25,2000 at nag-umpisa kami rito sa bagong trabaho ng december 26.nung makita namin yung matandang lalaki, akala namin e mamamatay na.talagang mahina,maputla at nakatunganga na lang.pinagtiyagaan naming mag-asawa na pakainin, bihisan at palakarin.sa awa at tulong ng Panginoong Diyos, lumakas naman at tumagal pa nga ng tatlong taon.he passed on january 06,2004 at age 91.dun ko rin narealized na ang yaman at talino e walang halaga pag haharap ka na sa Dakilang Lumikha.ang importante talaga e kung pano ka makisama sa kapwa at kung naging mabuti ka .mayaman itong amo namin pero sa panahon na maysakit sya, napakadalang ng kaibigan na dumalaw.pati nga mga anak,madalang ding dumalaw na hindi mo rin naman masisisi dahil mga abala sila sa paghahanap-buhay at sa sari-sarili nilang pamilya.pag may okasyon kami-kami lang...hindi talaga pwedeng maging sa iyo lahat ano?kami humiwalay sa mga anak dahil sa pera.sila may pera pero walang panahon ang mga anak nila sa kanila.talagang kumplikado ang buhay.
wala kaming masasabi sa amo namin ngayon.oo nga't minsan e talagang maubos-ubos ang pasensya mo pero dala lang siguro yon ng edad nya kasi 92 naman na.naglakas kami ng loob na magsabi sa housekeeper nila na illegal kami sa kagustuhan naming maayos din ang papel namin.pangarap din naming makuha ang mga anak namin dito at ng sa ganon e magkasama-sama naman kami.naintindihan naman nila ang sitwasyon namin kaya inasikaso ng anak nyang panganay ang pag-aayos ng papel namin.top-notch lawyer dito ang nag-handle ng papel namin.napakahabang proseso at napakaraming paperworks.bigla pang nagkaproblema nung nag- 911.medyo bumagal ang takbo ng papel halos isang taon na walang nangyayari.mga 2002 nung nabigyan kami ng work card at umaplay na kami ng ssn.tuwang-tuwa kaming mag-asawa kasi hindi na kami tnt!legal na kami!pakiramdam namin yung hirap na pinagdaanan namin e sulit na rin lahat...
siguro destiny/fate din kung bakit kami andito,biro mo, birthday ng nanay ko e june 1,itong amo kong babae e june 2? tapos yung tatay ko birthday e september 26 yung amo naming lalaki e september 25 naman?nakakatuwa ano?nung maliit ako pangarap ko talagang makarating dito, ngayon heto at natupad na, may papel pa kami ngayon!!!
Thank you, Lord!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment