Naranasan Nyo Na Bang....

Marami akong naging karanasan sa California nung ako'y nag-caregiver dun ng halos isang taon. Nung mga panahong yun na wala pa akong berdeng papel. Pag binabalikan ko ng tanaw, natatawa pa rin ako kasi sa klase ng trabaho na yun, pag hindi mo hahanapan ng humor ang bawat sitwasyon e baka mapabilang ka na sa kanila na bumubulong-bulong. Hindi ko sila pinagtatawanan o kinukutya sa sitwasyon nila, paalala lang, dahil alam kong pag tanda ko dun din ang punta ko. Mahal ko ang mga naging alaga ko dun at ni isa wala kong sinaktan pisikal man o berbal dahil naiintindihan ko ang lagay nila. Ito'y napagkukwentuhan lang natin...

Naranasan nyo na bang mapukpok ng shower head? Ako ho'y napukpok na ng isang residente nang minsang pilitin kong paliguan. Katakot-takot na bolahan para maaya ko sa loob ng banyo. Makulit din naman ako kasi sinabi sa akin na wag kong basain ang buhok nya kaso binasa ko pa rin kasi ubod ng panghe! Hindi pwede ang ganon sa carehome kasi pag inabutan ka ng licensing at nag-inspeksyon, yari ka.

Ang sakit nga e kaso wala ka namang magawa. Hindi pwedeng patulan. Inapura ko na lang ang pagpapaligo para matapos na sya sa kasisigaw at kahahataw. Ginalingan ko na lang sa pag-ilag.

Naranasan nyo na bang batuhin ng dumi? As in tae? Ako ho'y nabato na rin. Sa gulat ko nga, nasalo ko pa! Hindi umubra husay ko sa pag-ilag. Sa loob-loob ko nga, galing ko pala sumalo kung sakaling bola yun! Isang madaling-araw yun, sarap ng tulog ko sa carpet sa living room ng bigla na lang nangamoy ang buong kabahayan. Inisa-isa ko agad ang kuwarto at hinanap ang ubod ng bahong amoy na yun! Sa kahuli-hulihang kwarto, nakita ko si Lola, nagkukuyakoy sa gilid ng kama at kakanta-kanta pa. Nung buksan ko ilaw, ay na! Bahid-bahid sa kurtina, sa kama, sa sahig, sa katawan nya mula ulo hanggang paa! Nang makita ako yung dakot na yun sa loob ng salawal nya sa gawing pwet sabay bato sa akin---ngekkk, nasalo ko! Matuk mo yon?! Ididbribol ko pa sana at ipapasa kaso di bale na lang. Pinaliguan ko na lang sya.

Naranasan nyo na bang makatulog kahit may nagsisigaw ng "help me" sa paligid? Nung umpisa ho'y di ako makatulog dahil hindi ako makatiis na hindi lapitan at baka may problema talaga. Kaso yun pala ang problema nya, magsisigaw ng help kahit walang dapat i-help. Mga dalawang linggo ho akong hindi napagkatulog at ako'y nagmistula ng puyat at payat na unggoy. Kaya pinilit ko na rin ang sarili ko, inimadyin ko na lang na si Madonna yung nagko-concert sa kabilang kwarto. Kaya ayun gabi-gabi masarap na ang tulog ko dahil music to my ears na ang mga sigaw nya. Magdamag yun!

Kaso eto ang hindi ko inaasahan, pag huminto na sya sa kasisigaw at napagod na. Hindi naman ako makatulog ngayon dahil natatakot naman ako na baka nalagutan na ng hininga. Kaya pag nahinto ng help me, punta ako sa kwarto nya to help her. Gulo ano?

Naranasan nyo na rin bang makapagpatayo ng isang taong ayaw tumayo? Ako ho'y nagawa ko na yan. May isa akong alaga na buhat ng dumating ako dun sa carehome e ni hindi ko nakitang naglakad. Sabi nila'y nakalimutan ng maglakad. Ayaw ding magsalita. Nakalimutan na raw. Iniksperimento ko. Araw-araw pag tapos na ako sa trabaho ko, uupo na ako sa tabi ng wheelchair nya at kakausapin ko at pipilitin kong tumayo. Araw-araw ho yun, walang paltos! Halos mag-aanim na buwan kong ginawa. Ayaw talaga kaya naisip ko, nakalimutan na nga yata.

Minsan nagluluto ako sa kusina. Bigla na lang may nakita ako sa gilid ng mata ko na gumagalaw! Laking gulat ko dahil si Lola, nanggigilid sa oven! Malaking problema din pala pag naglakad dahil kailangan mong sundan.Maya't maya naman tumayo. Ay sus, wala akong matapos na trabaho.

At nakapagsalita rin, nung tinanong ko kung maganda ako, pagkahaba-habang "wellllllll" ang lumabas sa bibig dinugtungan pa ng utod lakas na "NOOOO".

Ay simula non, hindi ko na sya kinausap at hinayaan ko na lang na palaging nakaupo sa degulong na silya at manood ng tv maghapon. Sama ano?

Naranasan nyo na bang sabihan ng mang-aapi? Ako ho'y nasabihan na ng ganon. May naging alaga kasi ako na sobrang malilimutin. Ginugutom ko raw sya. Unfair daw ako, yung iba may ice cream, sya wala kahit nasa harap nya pa yung platong pinagkainan nya. At kahit kakakain nya na sya na yung kusang umayaw, hindi pa nakakaalis sa hapag-kainan, sasabihin na "i'm hungry". Kahit sa pagdumi, deny to death sya na hindi sya ang nagkalat ng dumi sa banyo, baka ako raw. Susme, e sya lang kaya mag-isa sa loob no? At the end of the day, tanong ko na sa sarili ko, ako ba'y sino?, sino ako? Sino ba sila? Nosi balasi? Ehek!

Talagang ang tao pag nagipit,kahit sa ebak kakapit. Hindi ho ako nahihiya na sabihing sa paghuhugas ng pwet ng may pwet ako at ang pamilya ko nabuhay. Maselan din ho akong tao, pero nawala lahat. Mahina ho ang sikmura ko kaya nga nung unang hugas ko ng ebak, sukang katakot-takot yan. Tumatak na lang sa isip ko yung sinabi ng kasama kong nagkaedad na sa pagke-caregiver, "isipin mo na lang kada hugas mo ng puwet, dalar ang kapalit."

Nakumbinsi ko rin ang sarili ko. Naging mantra ko na nga yun. Share ko lang sa inyo ang dasal ng dukhang caregiver na tulad ko.

"Salamat po sa mga matatandang ito na ipinagkatiwala nyo sa amin. Pinapangako po namin na sila'y aalagaan at paglilingkuran ng mabuti sa abot ng makakaya namin. Dagdagan mo pa po ang puwet na huhugasan namin at duming sisinghutin na sa gano'y madagdagan pa ang ipon namin. Amen."